Varios


ADVENIMIENTO Y EPIFANÍA EN MALPICA

(PARA EL AÑO 2017)

Animamos desde la Asociación Cultural Progreso, a recrear el nacimiento del Niño Jesús,. Los interesados pueden ponerse en contacto con el párroco Don Manuel García Souto, para sus respectivas sugerencias y aportaciones.
Esperamos vuestra colaboración para este acto, que tendrá como marco de representación en alguna de nuestras iglesias, o tal vez otro lugar, donde puedan niños y mayores disfrutar de tan hermoso acontecimiento. Gracias.

“Y el Señor se manifestó en la tierra,
Siendo en nuestras tierras, de esta manera…”

Solamente los Magos de entonces habían conocido,
el significado de aquella irregular estrella brillante,
que atravesando toda la bóveda celeste radiante,
señalaba un rumbo en la Tierra desconocido.

Grandes doctores que los orientales llamaban Magos,
que en la tribu hebrea los nombraban Escribas,
en lengua persa conocidos por sus misivas,
en el ayuntamiento de XXXXX, respetados sus halagos.

De estos eruditos hemos de considerar sabiduría,
siguiendo con amor y fatiga el camino,
ofrendando con fervor los presentes en sigilo,
meciendo cariñosamente el Niño junto a María.

Viendo la oscuridad reinante de aquel lugar,
y gran humildad de quienes lo asistían,
contemplaron la bondad y ternura que tenían,
donde sólo y en un pesebre hallar.

Han transcurrido milenios, sumados niños y adultos,
observando todos admirados con devoción el nacimiento,
océano de bendiciones, fluido manantial perenne acontecimiento,
portal de nuestras tierras, hoy felices todos juntos.


Conocidos nuestros caseríos por gentiles y paganos,
actualmente reciben numerosas visitas pues es sabido,
nuestro corazón acoge sin olvido,
que María alumbró anoche Redención siendo anunciado.

Hace muchos años Adriano I, ubicó la cueva,
por un templo a Adonis pretendía trocar,
mas el tiempo logra a todos colocar,
y en nuestro municipio, celebra hoy la buena nueva.

Sigue viva en nuestro pueblo la tradición,
contemplamos entre risas y sones, hermoso Belén,
innumerables peregrinos de todas partes, ahora aplauden,
el simbólico nacimiento más bello de nación.

©Fernando Cabanas López.





XAQUÍN CAMPO FREIRE.- NARÓN.



ACTO I.- Pregoeiro no Festival de Pardiñas. Agosto 2010.

Pedíronme de Xermolos, Guitiriz, Lugo, que fixera unha pequena presentación túa, para incluíla logo na revista. Gustouche e contéstacheme agradecido. Velaquí aquel texto:
Que arriscado é facer de presentador. O misterio da persoa non pode pasar polas apreciacións de ninguén. Por moi obxectivos que sexamos, sempre caeremos no reducionismo. Detrás ficará a verdadeira persoa que é infinda e inabarcábel.
E, non obstante, temos de presentarnos e presentar. Non facelo sería de mal educados ou facer de menos a aquel que nos está a visitar.
Na historia da literatura os barbeiros gozaron sempre da sona de seren moi sabidos, habilidosos e polifacéticos. As barbarías eran coma universidades populares ás que acudían gratuitamente as máis variadas crases de alumnos, cadaquén no grao que precisaba de formación-información. Dalí sempre se saía sabendo máis e con orientacións valiosas para avanzar. Moitos eran bos conselleiros na vida.
Na Lembranza de todos está, por exemplo, o barbeiro do que se nos fala no D. Quijote de la Mancha.
Nas miñas acordanzas foron célebres “O Pallarego” de Mondoñedo, “Juancito” en Ortigueira ou “Uxío”, o de Pontedeume. Hoxe xa non é igual. Aquilo era outra época e outra realidade.
Bernardo García Cendán sempre foi un profundo admirador do seu pai e engaiolábao acompañalo no estabelecemento que el rexentaba. O pai de Bernardo era o barbeiro de Vilalba, o Severino. E por alí pasaban todos os días do ano todas as crases sociais da Vila e das contornas. Era un home culto e cultivado, gran lector e pensador, sabía escoitar e atender. Tiña unha boa biblioteca. A vida fóralle ensinando a ser positivamente crítico. Tamén tiña un profundo sentido do humor.
Esa foi a primeira e máis importante universidade na que Bernardo se abriu á vida e na que medrou cos mellores hábitos de socialización e sociabilidade, calidades que nel parecen innatas e nas que sobresae por nacenza, ciencia e sabenza.
Bernardo é un sociólogo dunha categoría excepcional. Só ten un defecto-virtude: Non vai de pavo pola vida. Por iso, os das miradas superficiais nunca se han decatar diante de quen están. El é un home sinxelo.
Se de verdade queres vivir unha experiencia importante na vida, busca por todos os medios, chegar a ter trato con Bernardo.

ACTO II.-. Adeus, Bernardo. 13-06- 2012.

BERNARDO, AMIGO:
A verdadeira valía, e conseguintemente a importancia da túa perda, está hoxe silenciosamente no corazón de innumerábeis persoas. As bágoas nos ollos saen aló de moi dentro.
Perdemos en ti o excelente sociólogo, o amigo entrañábel, o entendido en arte, en música. Eras un bo poeta. As musas paráronse en ti desde a nacenza. Por dentro rezumabas excelencia.
Fuches un sacerdote ao xeito de Xesús: Pasaches facendo o ben e curando aos doentes. Mestre do diálogo e da tolerancia. Bo conselleiro. Tiñas a arte da escoita empática, sanante e sanadora. Sempre positivo. Podo testemuñalo en innúmeras ocasións. Crítico coas ideas pero sempre amigo do adversario. Servidor da verdade.
Un profesor documentado, abrindo sempre perspectivas novas de avance e investigación aos alumnos. Tiñas un finísimo sentido do humor, exquisito, de altura e sempre respectuoso.
Da valía daqueles que nos acompañan na camiñada cotiá só tomamos verdadeira conciencia cando nos decatamos, ao día seguinte, que xa non estarán fisicamente connosco. Hoxe estou espertando de algo que non quixera. A vida é así.
En Vilalba, en Ferrol, en Lugo, na Universidade, en Irimia e Encrucillada, na lingua e cultura galegas, na Galiza e, principalmente na túa familia, estes son días de estar moi xuntos, de falar pouco e abrazarnos moito. De agradecerche a túa vida e a túa obra.
Bernardo, amigo,"só se ve ben cos ollos do corazón, porque o esencial é invisíbel aos ollos da cara". Terémoste sempre connosco. Como bo latinista que fuches: Ad multos annos et semper nobiscum vivas.
E cando te encontres novamente co Severino, o barbeiro de Vilalba, o teu pai, a quen tanto admirabas e metiches no corazón de todos, dálle saúdos agradecidos de todos nós, que somos millenta. Non tardaremos en pasar pola perruquería. Verémonos.
Adeus, Bernardo. Sempre teu. Sempre amigos. Xaquín Campo Freire. Xaquín de Roca.


ALGUNAS MARQUILLAS RELIGIOSAS






Mapa del municipio de Curtis - localización de algunos lugares de interés. Elaborado por Manuel García Souto - Fernando Cabanas López


Mapa del Antiguo Reino de Galicia, elaborado por Manuel García Souto y Fernando Cabanas López






XII jornada gastronómica
de la fiesta de setas en el municipio de Curtis


Lugar: Teixeiro

Domingo 30 de Octubre

“Los amores son
como las setas,
que no sabe uno
si son venenosas
hasta que ya las
ha comido y es
demasiado
tarde.” 

Tristan Bernard  


A las 10.00 de la mañana tendrá lugar desde la Plaza de España la salida al campo para recoger las setas si lo permite la climatología, o bien, que se constituya el grupo suficiente para su recolecta.
Ya de vuelta, en la mencionada Plaza, habrá una exposición de setas con sus paneles explicativos correspondientes. También estarán presentes expertos en micología para todos aquellos que deseen ampliar sus conocimientos, o tengan dudas sobre diversas especies.
Los establecimientos hosteleros participantes en estas jornadas gastronómicas, ofrecen al mismo tiempo que las consumiciones una degustación gratuita al consumidor.





Organiza: Excmo. Municipio de Curtis
Colabora: Excma. Diputación Provincial de La Coruña





El arte en las vitolas
By: Manuel García Souto & Fernando Cabanas Lópe
z




Mallorca

Romeo y Julieta (vitola)
By: Manuel Garcia Souto & Fernando Cabanas López

El amor todo lo puede...
 


Al parecer el tabaco es estimulante (algo bueno tenía que tener)
By: Fernando Cabanas López. Asociación Cultural Progreso Teixeiro

UNA IMAGEN VALE MÁS QUE MIL PALABRAS
Mira por donde es efectivo para algunos menesteres
(a mi me funciona) pero no se lo recomendamos a nadie.

 

Casas reales.(vitolas)
By: Manuel García Souto & Fernando Cabanas López


 







No hay comentarios:

Publicar un comentario

Powered By Blogger